Einelti í Mosó

Það rifjast upp fyrir mér einu sinni enn að einelti í Mosó nær langt út fyrir Varmárskóla.  Ég sá um daginn að stúlka úr Mosó hafði flúið úr bæjarfélaginu og var komin í Réttó, eða einhvern annan skóla í Reykjavík á flótta undan eineltinu.  Þetta kemur ekki á óvart, miðað við að fólk sem valist hefur til ábyrgðarstarfa í bænum skuli halda úti bloggsíðu sem er einn helsti vettvangur lyga, rógs og þöggunar á öllu landinu.  Sjálfur hefur ég fylgst með þessu lengi og geri mér ljósa grein fyrir því hvað er á ferðinni. 

Meðal þess sem skrifað er um á þessari síðu eru mín skrif og eru þau jafnan heimfærð upp á Varmársamtökin.  Þar sem ég hef aldrei starfað á þeim vettvangi finnst mér þetta hið furðulegasta mál.  Ég bý ekki í Mosó og mun trúlega aldrei og hef takmarkaðan áhuga á skipulagsmálum þar.  Ég hins vegar hef ekki mikið umburðarlyndi fyrir óhreinlyndi og óþverraskap og hef því stundum séð ástæðu til þess að gagnrýna aðfarir að hugsjónastarfi fólks.  Hið undarlega er að það eru aldrei mín skrif sem eru gagnrýnd.  Heldur eru settar fram fullyrðingar um að ég hafi skrifað og sagt hitt og þetta og sá skáldskapur svo túlkaður.  Gott væri ef þetta fólk hefði svona mikið hugmyndaflug við úrlausnir hins raunverulega vanda.  

How low can you go? 

Ég hvet fólk til þess að kynna sér blogg Varmársamtakanna, það er mjög málefnalegt og fróðlegt.  Full Vinsti Grænt fyrir minn smekk, en málefnalegt.   

Athugasemdir

[Smjerjarmur, 18.2.2009 kl. 23:07]

ÉG ráðlegg þeim sem eiga um sárt að binda vegna eineltis að snúa sér til Rauða krossins.  Síminn er víst 1717 og þeir eru með átaksviku gegn einelti.  Í þessum síma er hægt að tjá sig við óháðan aðila sem gefur úrræði við hæfi.