Rjómabúsríma

Það er lítið í gangi hjá þér Jarmur minn. Þetta er til hressingar fyrir þig. Rjómabúsríma 1. hluti Á rjómabúi ríkir friður undanrennu stanslaus niður, smjörið strokkað, heilu fjöllin, satt það gæti Esjutröllin. Bústin Smjördís lag eitt blístrar blómstrar þegar sméri klístrar. Högni er vær af hámarksáti en húskarlinn er einn á báti! Já, hér er friður, hér er flæði forstjórinn er algjört æði, er hann grætur aðrir hlæja svo heyrist vel til næstu bæja. Skrúði hans er grænleit skikkja, slitin og mörg fallin lykkja. Er hann syngur, svínin hrína, og senda síðan beint til Kína. Þar hann kemst í metorð mikil, meðan Högni eltir hnykil. Karlinn svo frá Kína snýr kastar skykkju, í góðum gír. Um kapítal í Kína lærir kommúnisma ei lengur mærir, hallir vill nú bara byggja burgeisanna réttinn tryggja. Sögunni er svo til lokið smérið allt er fjaðrafokið. Fyrirmenn og fríðar liljur frá sér biðja rjómaskiljur, en vilja bara fá það fína sem flutt er inn frá Kína. 2. hluti Á rjómabúi er rofinn friður rekstrarstjórnin púuð niður. Vinur kom og kvað upp dóminn: Sýrukeim nú hefur rjóminn. Á hann benti einnig sposkur að fiskur dagsins væri þorskur. Í koki kenni af veifiskötum; keisarinn er ekki í fötum! Stjórnin ringluð leit til stjarna, skotið óvænt var atarna, á meðan glápti á geiminn stjórnin gröfur hamast, enn ein fórnin. Endur tvær á ánni híma á enda lífs þær ákaft stíma. Sennilega þar á sveimi þær síðustu í Varmárheimi. 3. hluti Á rjómabúi ei gefinn griður á gúanóið kominn skriður. Enginn af því öðlast sóma, óætt smérið, notum Ljóma! Skriðuföll og stórflóð þessi gallsúr eru eiturvessi. Þar var áður rjómaríki nú remmu leggur af því dýki. Stjórinn sjálfur þessu meðan segist vera fluttur héðan, “Þó ég finni enga fýlu, ég færi mig um eina mílu. Ég heyri bara og horfi á það sem hentar mér að sjá. Ábyrgð get ég ekki tekið á því sem hérna hefur lekið. Þó ég völdin vilji glaður varla get ég hamið, maður, hvílíkt afl og hamslaust flæði, heill þér, díalektíska* alræði.” 4. hluti Á rjómabúi raus og kliður rakin sagan, upp og niður. Smjördís hefur sannleik fundið sem sígur hraðar en sjálft pundið! Með ragni, ofsa og reiðiblótun reynir ákaft sannleiksmótun. Sannleik er þó ei til sóma að setja’ í Læðing bæði’ og Dróma. Af hugrekki nú hetjur reyna að hafa í við smjörbúsmeyna, sannleik frelsa úr ánauð frúar sem finnst mér vera djöflatrúar. Hún fjendur sér í hverju horni hvort sem er að kvöldi, morgni, í þann flokkinn fer hvur sála sem frúnni ekki er sammála. Til að herða trúboð þetta taumlaust byrjaði að fletta nýja sögu, nýjar persónur, níðurinn fékk margar ásjónur. Að lokum aftur urðu ein, ámátlega í henni hvein, er berskjölduð á bloggi var er birtust IP-tölurnar. Þá hefði verið lag að hætta hugsa málin, leita sætta. En Smjördís er sem sinueldur stjórnlaus er sá hrævareldur. 5. hluti Frá rjómabúi himnafriður færist yfir oss, og yður. Skyldi Gussi vera grænn? Er græni karlinn ekki vænn? Á Trosky var þar áður trúað, á titlatog var líka púað. Nú er stefnt á söguspjöldin, skrúðinn er Potemkin-tjöldin. Á þeim andakt áköf ríkir æðsti prestur inn þar kíkir. Háttsettir þar himnafeður hírast almúganum meður. Dýrt er drottins orðið maður, dembur aðrar ódýrt blaður. Baksar einhver bak við tjöldin, biskupspeðið hefur völdin. Amen 6. hluti Á rjómabúi fæst ei friður fyrirmennin rökkuð niður. Alþýðupakkið ei sig áttar á elsku hinna meiriháttar. Umræður um allan fjandann eiga lítt við valdaandann. Hátignirnar heldur vilja hátíðleg um sjálf sig kyrja. Um píslarvætti sitt og pínur og pillur kenndar við gardínur. Lofsorði á hvert annað ljúka, lendar heldri manna strjúka. Mosfellingabashinn* mæti misskilið er hans ágæti. Offrur hans ei pakkið aktar, ei verða fleiri pínur raktar. *„Faðir allra Mosfellinga“ s.b.r. Turkmenabashi. 7. hluti Á rjómabúi ei flóafriður fárveik dísin reytir fiður! Öngva stjórn á geði öru ötuð er hún líka tjöru. Bágt er slíka blöndu að þrífa, best í klór og lút að dýfa. Ef það ekki skyldi duga önnur aðferð er blóðsuga. Þarfur líka heilaþvottur, þokkaleeega flottur. Síðan bara barbítúra bensónöt og göngutúra. 8. hluti Á rjómabúi sannleikssmiður strokar út og ritar niður. “Hvernig ímynd get ég mína málað glansandi og fína?” Smjördís þessu verki stýrir smjörklípum á alla ýrir sem hallilúja ei hafa á vörum og hjá hátign leita að svörum. Bloggið er nú bætt og stagað bætir ímynd svona lagað. Fagurgali og fals á víxl fjendur endalaus fá brygsl. “Ósvífnin er engu lík enginn friður í pólitík. Hvað vill fólk um fjármál vita? Þó fái maður aukabita? Ég hef svo margar fórnir fært og fólkið allt mér er svo kært sem heldur kjafti og hugsar fátt, ég heiðra slíkan sofandahátt. En þeir sem efa um mig næra enga miskunn vil þeim færa Smjöddu á þá lausri sleppi. Sópa síðan undir teppi því sem óþægindi vekur, þykist síðan alls ósekur. Kopípeista og krossa mig, kemst við það á æðra stig.”

Frú K (Óskráður, IP-tala skráð), mán. 5. okt. 2009